محمد کوهخضری

خونههای خشت گلی و قدیمی، حوضهای آب وسط حیاط و نمای بادگیر یکی از شاخصترین ویژگیهای استان یزد است. این روزها بسیاری از این خونههای قدیمی به سفرهخونه و هتل سنتی تبدیل شدن. البته شاید برای خود یزدیها این چیزها عادی باشه و شاید  خودشون برای محض تنوع هم که شده باشه دوستداشته باشن به یک رستوران مدرن برن تا سنتی! اما برای من و شما (امیدوارم غیر یزدی باشید!) قضیه فرق میکنه. نه اینکه خیلی مدرن و سوسول باشیمها! نه! ولی خب چون کمتر از این چیزها دیدیم خیلی برامون میتونه جذاب و آرامشبخش باشه به خصوص اینکه اینجور جاها معمولا آدم هوس آبگوشت میکنه تا غذاهایی مثل فست فود و پیتزا که شاید این خودش بیشترین و بهترین مزیت همچین رستورانهایی باشه که با محیط و غذاهای سنتیش هم مایه آرامش روحه و هم معده!

 رستوران یا همون «پذیرایی سنتی یزد» یکی از اولین سفرهخونههای سنتی یزد بود که نامش برای دانشجوهای یزدی از هر جایی آشناتره. سفرهخونهای که به خاطر فضای باز و دلگشاش، خاطرات جشن فارغالتحصیلی خیلیها (و خیلی خاطرههای دیگه و اینا... حالابه هرحال!) رو تو خودش رقم زده. اگه دانشجو هستید و دوست دارین با عده زیادی از دوستان و همکلاسیهاتون برنامهای داشته باشین میتونین با پذیرایی سنتی هماهنگ کنین و حتی از امکانات پروژکتوریش استفاده کنین. اگر هم دانشجو نیستید و دوست دارین با عده زیادی از دوستان و اقوام و آشنایانتون برنامه داشته باشید، میتونید هماهنگ کنید از امکانات پروژکتوریش استفاده کنین. از نظر ما مشکلی نداره!

این رستوران سنتی خوش عکس، غیر از سرو شام، قهوه، بستنی، آبمیوه و ... هم داره که تقریباً از ظهر بازه و ساعتای بعد از غروبش فضای عالیای داره. غیر از مواقعی که توش مراسم برگزار میشه اغلب جای دنجیه و مناسب واسه هر نوع سر و صدا و دور هم جمع شدن. البته کمی هم جنبه به خرج بدید و خیلی هم دیگه سر و صدا نکنین که ما هیچ مسئولیتی در قبال عواقب احتمالی سر و صدای زیاد، برعهده نمیگیریم! دیگه اینکه اگر سرمایی هستید، بهتره بدونید که تو زمستونا تالار اصلیش رو پوش میزنن که سرما اذیت نکنه، اگر هم سرمایی نیستید که این جمله آخر رو نخونید!

وقتی رسیدید یزد، برید خیابان شریعتی (امامزاده جعفر)، نرسیده به امامزاده جعفر، انتهای خیابان مصلی، جنب حسینیه میرقطب، خب! رسیدیم! ته بنبست، رستوران سنتی یزده.

تا بحث یزد و ساختمونهای سنتی و خشت گلی هست اینیکی رو هم بگیم و صفحه رو ورق بزنید! یکی دیگر از این مکانهای زیبای استان یزد، مهمان سرای شاه عباسی میبد هست که آدرس سرراستی داره و در حواشی میدان شهرداری قرار داره و اگر مسافر باشید، به راحتی میتونید پیداش کنید. جایی دنج با معماری فوق العاده که حس و حال خوبی به آدم میده.

وقتی وارد حیاط مهمان سرا میشید، چیزی حدود 24 حجره در اطراف میبینید که وسط اون یک حوض آب سرپوشیده وجود داره. (اگر شمردید کمتر از 24 تا بود لابد چند تاش افتاده تو طرح!) توی یکی از حجرههای اولیه توی قسمت شرق کاروانسرا، موزه زیلوهایی با قدمت 500 ساله وجود داره که دیدنشون خالی از لطف نیست، ولی نشستن روشون خالی از لطفه؛ چون خراب میشه! خلاصه یکوقت جوگیر نشید بشینید روشون عکس بندازید، صاحبش دعواتون میکنه! 

ورودی مهمان سرا هم در قسمت جنوبیه و بعد از وارد شدن به اون حدود 100 حجره رو می بینید (حتما بشمارید ها!) که واقعا دنج و دلنشین هست. کیفیت غذای این مهمان سرا هم فوق العاده نیست، اما در کل خوب و دلچسبه. حیاط مهمان سرا هم در شب ها با نورپردازی بسیار زیبا و دیدنی میشه. دقیقا روبروی مهمان-سرا یخچال میبد رو میبینید که یک ساختمان گنبد دار و عمیقه که خیلی سرده و برای نگهداری غذاها ازش استفاده میشده.

در کناره های مهمان سرا هم آب انبار و بناهای زیادی برای دیدن وجود دارند. قبل از مهمان سرا و دقیقا کنار میدان شهرداری نارین قلعه رو می بینید که قدیمیترین سند تاریخی خشت خام در جهانه و دیدنش آدم رو به وجد می یاره. یه چاپارخانه هم کنارش هست که شاید با این سرعت اینترنت دیدنش خالی از لطف نباشه. امیدوارم به سرعت زیاد تبادل اطلاعات در اون زمان حسودیتون نشه! 

خلاصه اینکه اگر گذرتون به یزد افتاد و یکوقت احیاناً گرسنهتون شد و رفتید به یکی از این رستورانهایی که گفتیم، تک خوری نکرده و ما رو هم دعوت کنید. قول میدیم با آغوش باز و معده خالی استقبال کنیم! اگر هم که نامردی کردید و تنهایی رفتید لااقل این مطلب ما رو نشون مدیر رستوران بدید، بگید ما تبلیغش رو کردیم، شیتیل بچهها فراموش نشه!