سلاح سرد، سوغاتی متفاوت
سلاح سرد، سوغاتی متفاوت!
سفر به شهر رهــاوردهایچندهزار ســاله، زنجـان
منصوره احمدی
عکس: اکبر نیّتی
آیا تا به حال برای کسی اسلحه سوغات آوردهاید؟! گرم یا سرد؟!
چاقوی زنجان همانقدر معروف است که گز اصفهان و سوهان قم. کمتر کسی است که به زنجان سفر کند و نخواهد غیر مسلّح به شهر خود بازگردد! امّا زنجان علاوه بر چاقو، سوغاتیهای لطیفتری هم دارد که در ادامه به معرّفی آنها میپردازیم.
تیزی!
چاقوهای «Made in Zanjan» به برش، دوام، قدرت و ظرافت طرّاحی مشهور هستند. صنعت چاقوسازی در زنجان به قرن 10 و دورة صفویّه باز میگردد و شواهد، حاکی از وجود کارگاههای متعدّد تسلیحاتی (البتّه نه از نوع هسته ای!) یا اسلحه سازی در این شهر است. از پیشکسوتان این صنعت میتوان به «عبدالغفّار سکّاک» اشاره کرد.
تولیدات صنعت تیزیسازی (!) را میتوان این طور تقسیمبندی کرد: چاقوی ضامندار، میوهخوری، باغبانی، قصّابی، سلّاخی، ساتور، انواع قلم تراش، انواع کارد شکاری، صحرایی و آشپزخانهای، انواع شمشیر ذوالفقار، سامورایی، گردنزنی! (که البتّه جنبة دکوری داشته!)، انواع قمه، خنجر، قندشکن و قیچی.
چاروق (چارُخ)
چاروقدوزی از دیگر هنرهای دستی مردم باصفای زنجان است. قدمت این هنر به قرن یازدهم هجری قمری باز میگردد. در ایران باستان، چاروق به کفشی چرمی گفته میشد که بند آن به ساق پا پیچیده شود و بیشتر مورد استفادة چوپانان قرار میگرفت. اگرچه چاروقهای امروزیِ بازار زنجان اغلب زنانه و روفرشی است و بیشتر جنبة تجملّاتی دارد، ولی چیزی از ارزشهای آن کم نمیکند! چاروقهای قدیمی بدون پاشنه و پشت بسته بودند، ولی امروزه به انوع مختلف شاسی بلند (!) و بدون پشت نیز دوخته میشوند و معمولاً کفی چرمی و رویة آن با نخهای ظریف، ابریشمی و سیم گلابتون رنگی آراسته شده و مناسبترین سوغات برای دختران و زنان باذوق و اهل هنر فامیل خواهد بود.
گیـوه
گیوه یا صندل قدیمیها!،کفشی تابستانه و از سوغاتیهای زنجان و تعدادی دیگر از شهرهای کشورمان است؛ نوعی کفش سبک، بادوام، راحت و ارزان که با گونه های مشابهی چون تن تاک رقابت می کند! اگر چه این نوع کفش از جنس نانو نیست، ولی با جلوگیری از تعرّق زیاد پا، خاصیّت ضدّبو دارد! این کفش دست دوز است؛ کف آن از جنس چرم، لاستیک یا پارچه و رویة آن از پشم یا پنبه یا در نوع سلطنتی اش (!) ابریشمی است و با قلّاب یا جوالدوز بافته میشود.
ملیله کاری
ملیله کاری شاخهای از فلزکاری است با سابقة تاریخی چندین هزار ساله و یکی از گران ترین سوغاتیهای زنجان. ملیله کاری دارای تکنیکی بسیار ظریف و پیچیده است؛ همین قدر بدانید که شمش نقره را ذوب می کنند و با آن مفتولی ظریف درست کرده و چیزهایی میسازند که خیلی قشنگ است! از این هنر دستی در ساخت قلمدان، جعبههای نفیس، سینی، سرویس چای خوری، کاسه، بشقاب، ظروف تزیینی، تابلو، گلدان، قاب عکس، گل سینه و... استفاده میشود.
پِلاس(گلیم) و قالی
از دیگر سوغاتیهای گرانقیمت این استان میتوان به فرش و گلیم آن اشاره کرد. اگر چه گلیم در قدیم به عنوان زیر انداز استفاده میشد، ولی امروزه گلیمهای دست باف از ارزش زیادی برخوردار بوده و مانند تابلو فرش،
زینت بخش دیوار خانههای لوکس و بالاشهری است! گلیم از پشم گوسفند، شتر، بز و ابریشم بافته میشود و در نوع اصیل آن رنگ پشمها نیز همگی گیاهی و طبیعی است.
فرشهای ریز بافت زنجان با گرههای ظریف و نقشهای خلّاقانة خود از کالاهای صادراتی این استان محسوب میشوند. معمولاً نقشة بافت فرشهای زنجان لچک، ترنج، ریز ماهی، شاه عبّاسی، شکارگاه و بوته ترمه با رنگهای مشکی و قرمز است و بدون نقشه و از حفظ (!) توسّط بافندگان بافته میشود.
از دیگر صنایع و سوغات زنجان میتوان به سفال گری، تذهیب، رنگ رزی، معرّق، قلم زنی، نمد، جاجیم، منبّت، منجوقدوزی، گلدوزی، سبزی گل آقا، سبزی قاز یاقی، نان اردک، سقّز، پیاز کوهی چی دان، سبزی ماتار و انگشت پیچ (نوعی شیرینی) اشاره کرد. خلاصه اینکه اگر می خواهید به سوغات کلّ شهرهای ایران، یک جا دسترسی پیدا کنید، کافی است سری به این استان باصفا بزنید.