سفر در ذات خود آرامش و سلامتی دارد. شاید خیلی­ها بر این عقیدة من صحّه بگذارند که تنها، سفرکردن است که انسان را به شادابی و نشاطی که از آن دور مانده، برمی­گرداند. سفر به ما این امکان را می­دهد که کمی فشارهای روحی و جسمی را از خود دور کنیم و با دیدن مناظر و فضاهای دیدنی تازه و دوست داشتنی، روحمان را به آرامش گره بزنیم.

مسافرت از هر نوعی که باشد، فرصتی است که ما برای مدّتی از زندگی شلوغ روتین و پر اضطراب خود دور شویم و در عوض انرژی­های حاصل از سفر کردن را در وجودمان ذخیره کنیم. یکی از مهم­ترین اتّفاقاتی که بعد از سفر برای همة ما می­افتد، شادابی و نشاطی است که اتّفاقاً دیگران هم آن را در وجود ما می­بینند و به ما می­گویند چقدر شاداب شده­ای.

من همیشه شوق سفر دارم و از هر شرایطی برای تجدید روحیّه و سفر استفاده می­کنم؛ حتّی اگر سفرم کاری باشد و کنفرانس و برنامه­های متعدّد داشته باشم، باز هم از همان شرایط برای نشاط درونی به خوبی استفاده می­کنم.

برنامه­ریزی در سفر اهمیّت بسیار زیادی دارد؛ به خصوص اینکه اگر سفرمان گروهی باشد، این برنامة دقیق باعث می‌شود که روزهای سفر به خوبی طی شود و ما در کنار اطرافیانمان لحظات خوبی را بگذرانیم.

سفر کردن به ما فرصت دیگری را هم هدیه می­کند؛ فرصت کسب تجربه­های جدید در مورد تاریخ سرزمین­های مختلف، اقوام و مللی که پیش از ما آمدند و در این دنیا زندگی کردند و رفتند.

امّا بخش مهمّ دیگر سفر خاطره­‌نویسی است. سعی کنیم به هرکجا که سفر می­کنیم، خاطرات زیبای آن را نیز بنویسیم تا هر وقت که می­خواهیم، از آن خاطره­ها بهره­برداری کنیم.

از سفر برای بیشتر در کنار خانواده بودن استفاده کنیم و لحظات بودن با اهل خانه را قدر بدانیم؛ چرا که تنها در سفر است که بیش از همیشه در کنار هم هستیم. در مسافرت‌ها خلق و خوی نیکو داشته باشیم؛ بخندیم و شاد باشیم تا شادی­های درونمان به جمع منتقل شود و آن­ها هم از بودن در کنار ما لذّت ببرند. مهربانی در سفر به معنی توسعةآرامش است؛ به خصوص در سفرهایی که گروهی و جمعی برای ما پیش می­آید. انرژی های مثبت و سازندۀ خود را به دیگران هم هدیه کنیم تا شادی بیشتری را حس کنند.

تجربه­های خوبی  را که در سفر کسب می­کنیم، به اشتراک بگذاریم تا همه بتوانند از آن تجربه­ها در سفرهایشان استفاده کنند.